سخنان بزرگان

[ali.b]

[ali.b]

[ali.b]

[حسام بحرانی]

بنی آدم

ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺳﻢ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ کرﺩ. ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﭘﺎی ﺗﺨﺘﻪ ﺭﻓﺖ. ﻣﻌﻠم گفت: «ﺷﻌﺮ بنی ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ.»



ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺷﺮﻭﻉ کرﺩ:

بنی ﺁﺩﻡ ﺍﻋﻀﺎی یکدیگرﻧﺪ***که ﺩﺭ ﺁﻓﺮینش ﺯ یک ﮔﻮﻫﺮﻧﺪ

ﭼﻮ ﻋﻀﻮی ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ***ﺩﮔﺮ ﻋﻀﻮﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﻗﺮﺍﺭ

ﺑﻪ ﺍینجا که ﺭسید ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ. ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ: «بقیه ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ!»
ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﮔﻔﺖ: «یادم نمی آید.»

ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ: «یعنی چی؟ این ﺷﻌﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﺍنستی ﺣﻔﻆ کنی؟!»
ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﮔﻔﺖ: «ﺁخه مشکل ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﻣﺎﺩﺭﻡ مریض ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ، ﭘﺪﺭﻡ ﺳﺨﺖ کار می کند ﺍﻣﺎ ﻣﺨﺎﺭﺝ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺑﺎﻻﺳﺖ، ﻣﻦ باید کارهای ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﻢ ﻭ ﻫﻮﺍی ﺧﻮﺍﻫﺮ برادرهایم ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ببخشید.»
ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ: «ببخشید! همین؟! مشکل ﺩﺍﺭی که ﺩﺍﺭی، باید ﺷﻌﺮ ﺭﻭ ﺣﻔﻆ می کردی. مشکلات ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺑﻮﻁ نمیشه!»

ﺩﺭ این ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﮔﻔﺖ:

ﺗﻮ کز ﻣﺤﻨﺖ دیگران بی غمی***نشاید که ﻧﺎﻣﺖ ﻧﻬﻨﺪ آدمی

[ali.b]

[ali.b]

[ali.b]

[ali.b]

[ali.b]

[حسام بحرانی]

چرا؟؟؟!!!

[حسام بحرانی]

بدون شرح!

سلام،
خيلي وقت پيش وقتي هنوز ضبط صوت هاي نوار کاست دار بود، يک روز تلويزيون يک سرود کمياب که خيلي دوست داشتم را پخش مي کرد، زود دگمه ضبط را زدم و ضبط را جلوي تلويزيون گرفتم تا توسط ميکروفون که روي خود ضبط تعبيه شده بود از بلند گوي تلويزيون آن سرود را ضبط کنم.
وسط هاي ضبط يک هو بابام آمد تو اتاق و گفت: علي ..... باباجون بيا درب اين قوطي قرص هاي من رو باز کن! ..... صدايش از طريق ميکروفون ضبط شد!
هر بار که اون سرود ضبط شده را گوش مي کردم مي گفتم اي کاش بابام نمي آمد تو اتاق. صدايش وسط سرود مانند پارازيت!!! ضبط شده و کار را خراب کرده!
.
.
الآن که اون سرود ضبط شده را گوش مي کنم به خودم مي گويم کاش صداي سرود کمتر بود تا صداي بابام بهتر شنيده مي شد! ..... علي .....باباجون
خدا رحمتش کند، عکسش رو طاقچه است، از کنار مانيتورم دارم مي بينمش، دارد بهم لبخند مي زند.
هر از چندگاهي از کنار مونيتور چشمم بهش مي افتد و يک فاتحه برايش مي فرستم.

اينکه عزيزان اينقدر براي پدر و مادر احترام قايل هستند و حواسشان به آنها هست مايه افتخار است و جاي قدر داني دارد.
ولي آنهايي که عزيزي را از دست داده اند مي دانند که هر چقدر که حواسمان به آنها باشد باز هم کم است، ....
قدرشان را بدانيد.

خدا پدر مادر همه عزيزان را برايشان نگه دارد، انشاالله خداوند به پدر شما هم سلامتي کامل بدهد حسام جان.

بعضی نوشته ها عجیب به دل میشینه!
این، یکی از اون نوشته هاست!
برای شما هم همینطوره؟!

[Amir Ghasemiyan]

نماز مانند لیمو شیرین است، هر چه از اول وقت دورتر شود تلخ تر می مشود.
هر که عادت به تاخیر نمازها کرده، خود را برای تاخیر در امور زندگی آماده کند.
تاخیر در ازدواج، تاخیر در اشتغال، تاخیر در تولد اولاد، تاخیر در سلامتی
هر قدر که امور نمازت منظم باشد، امور زندگیت هم منظم خواهد شد

مرحوم آیت الله بهجت